Tijdloze bolster, liefdevolle pit

Wat doe je als dreumes wanneer je dingen voelt, ziet en hoort, waar je naaste omgeving absoluut niet zit op te wachten? Klem je je lippen dan stijf op elkaar of flap je er op een moment X toch wat uit omdat je bepaalde dingen niet meer voor je kunt houden? Zoals een brand in je ouderlijk huis of een klasgenootje waarvan je vermoedt dat het je familie is, terwijl je dit nooit verteld is? Poeh!

En terwijl ik dit interview uitwerk, flitsen mijn gedachten terug naar mijn beschermde, vroege kindertijd. Een soms moeilijke periode waarin ik, ondanks mijn verlegenheid, regelmatig tegen mijn moeder zei: ‘Doodgewoon zeggen, mama’. Vaak amper benul van de impact van mijn woorden en ook later toen ik opgroeide van tiener naar volwassene. Maar nooit met de intentie om de boel op stelten te zetten of iemand te kwetsen.

Veilig

In deze column laat ik mijn lichtje schijnen over Sylvia Meijer in haar rol als bevlogen natuurgeneeskundige met een bloeiende praktijk in Purmerend. Een veilige haven voor jou en mij waarin zij met behulp van gene zijde, mensen liefdevol begeleidt naar hun herstel. Wars van standaard behandelprotocollen, blijft ze alert dat zowel zijzelf als haar cliënt zich comfortabel blijven voelen tijdens het consult. En wanneer een bepaalde therapie toch geen soelaas biedt, dan wordt deze, in overleg met de cliënt, aangepast. Een nagenoeg organische manier van behandelen, waarbij zij wordt bijgestaan door Adriana; een krachtig en zuiver Lichtwezen met wie zij tevens geesten op liefdevolle wijze naar de serene poort van het Licht begeleidt.

Vadertje tijd

Sylvia benadrukt dat er niet wordt geoordeeld en niets raar wordt gevonden wanneer mensen haar consulteren. En Vadertje tijd? Die laat zij lekker voor wat het is, want voor iedere cliënt wordt ruim de tijd genomen. En hierin wordt zij gesteund door haar klantenkring, familie en vrienden. Want wil je het werk zuiver blijven doen, dan moet je op een dag niet te veel afspraken plannen. Daarnaast is zij ook gewoon moeder van twee dochters, partner en vriendin en zijn deze aspecten onlosmakelijk verbonden met de spirituele kant van haar leven. En terwijl zij vol verve hierover praat, kijken haar charismatische blauwe kijkers mij vol vertrouwen aan. En dát terwijl mijn voicerecorder amper 10 minuten aan staat! Een samenzijn dat mijn innerlijke vlam uitbundig laat branden en mij wederom doet beseffen dat het schrijven over mensen en andere wetenswaardigheden mijn grootste passie is.

Stromen na weerstand

Ondanks dat haar gaven in haar jonge jaren veel weerstand en eenzaamheid veroorzaakten, twijfelt Sylvia tot op de dag van vandaag nooit aan wat zij voelt, hoort en ziet. Het hoort bij haar en zij vertrouwt hier volledig op. En niets of niemand zal dit ooit kunnen veranderen.

Het besef om daadwerkelijk iets met haar gaven te doen, ontstaat op het moment dat haar zwager 20 jaar geleden abrupt komt te overlijden. Een ware schok, want hierdoor verliest zij een belangrijke gesprekspartner en belandt ze in een diepe dip. Zich bewust van haar verdriet, klopt zij schoorvoetend bij de reguliere dienstverlening aan, maar dit loopt op niets uit. Haar verdriet om het gemis van haar zwager wordt niet herkend.

Het tij keert wanneer zij getipt wordt om Jan Kruiswijk en Henny Kruiswijk-Monnik te contacten. Bij deze hartelijke mensen (zij noemt hen haar spirituele ouders), kan zij onvoorwaardelijk haar ei kwijt. Wát een thuiskomen! En wanneer Jan besluit haar aan te melden bij De Academie voor Spirituele Integratie (ASPI), verandert er veel voor haar. Door te studeren nemen haar kracht en wijsheid toe en gaat haar leven, na jaren geploeter, eindelijk tintelfris stromen.

Energetisch DNA

Opa aan vaders kant legde indertijd de kaart voor het koningshuis en ook haar broer en beide dochters zijn spiritueel onderlegd, maar doen hier (nog) weinig mee. Door haar kinderen steeds voor te houden dicht bij zichzelf te blijven en zich dus niets aan te trekken van de routes van anderen, wordt het heel normaal gevonden dat Sylvia’s  dochtertje (overleden in haar buik na een zwangerschap van 4 maanden) oftewel hun zusje, regelmatig op visite komt.

Touwtjespringen

In haar praktijk past Sylvia in samenwerking met Engelen en Gidsen, verschillende werkvormen toe waaronder Reiki, Innerlijk Kind en EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Deze laatstgenoemde behandeling is een oogtherapie en kan helpen wanneer mensen last blijven houden van de gevolgen van bijvoorbeeld een akelig ongeval of seksueel geweld. Door zich te focussen op het Innerlijk Kind van haar cliënt, haalt zij het pijnlijke deel weg zodat het weer vrijelijk kan touwtjespringen. En hoe boeiend was het te horen dat je je Innerlijk Kind niet alleen moet associëren met je kinderjaren, maar ook met je leven van een paar jaar geleden!

Alles is liefde

Sylvia vertelt dat je de pijnlijke momenten in je leven moet beschouwen als waardevolle leermomenten. En dat je er goed aan doet om deze te erkennen en liefdevol te omarmen. Maar ook dat alles energie is en tevens liefde. Ook al lijken de bitterzoete ervaringen soms op een duivelse oorlog.

Hoe denk jij hierover, beste lezer?

Grenzen bewaken

Als je denkt een afspraak met Sylvia te kunnen maken, omdat je wilt stoppen met het slikken van je medicijnen… dan heb je het goed mis! Zij wil immers geen verantwoordelijkheid nemen voor iemands gezondheid en bewaakt hierdoor, indirect, steeds beter haar grenzen.

Miauwww!

Omdat ik het belangrijk vind dat mijn columns een waarheidsgetrouw beeld schetsen van de geïnterviewde, kan het voorkomen dat ik na het afluisteren van de geluidsopname toch wat extra uitleg wil hebben. Zo ook deze keer. Sylvia beantwoordt enthousiast mijn mailtje en vertelt als aanvulling op het interview een bijzondere anekdote waaruit blijkt dat er toch meer is tussen hemel en aarde.

Rond haar 16^e overleed haar kater en ondanks dat het dier zijn aardse jasje had uitgedaan, zag en hoorde zij hem. Iets waar haar vriendje absoluut niet in geloofde. Dit veranderde op het moment toen hij de kater hoorde miauwen, nadat Sylvia het dier geroepen had. Een katerse groet uit die andere wereld! Ik moet er om lachen en terwijl ik dit schrijf, lijkt het alsof mijn overleden poezekind Saartje energetische kopjes geeft. Miauwww!

Dank je wel Sylvia voor je vertrouwen en het prettige samenzijn. Ik heb ervan genoten!

Website Sylvia Meijer: https://www.samaroxa.nl/

~ ~ ~ ~ ~

Tekst: Belinda Inhulsen. Belinda spreken of een tip geven? Dat kan! Zie haar blog op facebook https://www.facebook.com/MijnPassieIsSchrijven/ of mail haar: belindainhulsen@gmail.com