Tekenmedium
Tekenmedium Lydia van Oort vertelt deze maand in ParaVisie over haar werk. Omdat we lang niet al het materiaal in het magazine kwijt konden, plaatsen we het hier. Opdat niets waardevols verloren gaat.
Lydia, zijn de kunstwerken ‘van’ jou, ‘van’ de gidsen of is het een echte co-creatie?
“Het is een co-creatie, een samenwerking tussen mij, verschillende gidsen en (overleden) dierbaren die zich laten zien. Het wordt vaak al maanden van tevoren in werking gezet, voordat ik en de cliënt ons er bewust van zijn. Ik ben verantwoordelijk voor het eindresultaat van de kunstwerken en de uitleg ervan. Ik ben alleen verbonden als dit nodig is voor mijn werk, zoals tijdens de voorbereiding, het tekenen, schilderen en de uitleg van de werken. Mijn privéleven leef en beleef ik als ieder ander mens. Dit is noodzakelijk voor een goede balans en basis om vandaaruit te kunnen werken. Het is zelfs zo sterk dat als ik aan het tuinieren ben en iemand vraagt naar een gidsentekening, dat ik eerst moet nadenken wat dat ook weer inhoudt.”
Je zegt uitgebreide kennis te hebben opgedaan van de gidsen en hun werelden. Kun je een tipje van de sluier oplichten?
“Ik heb veel geleerd over hoe gidsen werken en op welke manier en vanuit welke verschillende niveaus in de sferen. Wanneer een ziel de laatste fase van de 3e sfeer heeft bereikt, kan deze zich gaan voorbereiden op een taak als gids. Dan is een ziel los van het aardse denken en kan hij dieper en inzichtelijker het leven van iemand inzien. Een gids zal ook altijd een ziel zijn die je uit eerdere levens kent en waar je een sterke band mee hebt opgebouwd. Een gids laat zich ook meestal zien als een persoonlijkheid uit een leven waar je hem/haar van kent. Ken je jouw gids uit een middeleeuws leven, dan zal de gids zich in die aardse vorm laten zien. Dit is goed voor de herkenning. Het voelt dan meestal direct vertrouwd aan. Tevens wordt het daardoor duidelijk waarom iemand precies dat land, die stad, dat volk of die periode bijzonder interessant vindt. Een gids heeft eigenlijk geen vaste vorm, maar is een energiebol die zich in een voor jou herkenbare vorm manifesteert. De meeste mensen herkennen geen energiebol, vandaar dat je een bekende vorm uit een eerder leven te zien krijgt.”
Kunnen mensen dat wat jij doet leren? Zo ja, hoe?
“Dit werk kan je alleen doen als je er een talent voor hebt. Ik heb er nooit om gevraagd, het is mij toe gekomen. Het is een lange weg geweest en heeft zich spontaan ontwikkeld vanaf de eerste klas van de kleuterschool. Door gewoon inspiratievol, met plezier en vooral met een enorme toewijding te tekenen en later te schilderen. Maar een belangrijke leerschool is vooral, om het leven te beleven en te aanvaarden met alle ups en downs. Juist daarom heb ik verschillende banen gehad. Zo heb ik in de verpleging bepaalde gevoelslagen ontwikkeld en daarmee een basis gelegd voor dit werk. Ik heb nooit les gehad. Je kan dit niet in een cursus leren. Het is vooral belangrijk om alles eenvoudig te houden. Deze gave is door vele levens heen ontwikkeld. Het pad dat iemand moet lopen, maakt wat iemand kan doen.”
Je bent al heel wat jaren actief. Is je werk veranderd of zijn de cliënten en hun hulpvragen veranderd? Of beide?
“Het werk verandert continu, omdat ik mijzelf ook blijf ontwikkelen. Een zielsportret bijvoorbeeld is na vele jaren ontstaan uit een combinatie van een sterrenbeeldschilderij, gidsportret en energetisch/symbolisch werk. Eerst heb ik deze afzonderlijke werken moeten leren ontwikkelen, voordat ik zover was dat er een zielsportret kon ontstaan. Bij een sterrenbeeldschilderij kreeg ik nadrukkelijk te voelen dat dit geen zielsportret was. Pas bij het schilderen van een gecombineerd schilderij op verzoek van een cliënt, voelde ik duidelijk dat dit ‘dus’ een zielsportret was. Uit de energetisch/symbolische tekeningen is de inzichttekening weer ontstaan. Er zijn redelijk veel mensen die al jarenlang regelmatig een opdracht geven voor een nieuwe tekening of een schilderij. Gevoelsmatig weet iemand dat het weer tijd is voor een tekening. Deze kan een nieuwe fase aangeven en/of een gids of een dierbare wil zich laten zien, net wat op dat moment belangrijk is om een stapje verder te kunnen.”