UFO’s anno 2024

In de nieuwe ParaVisie Magazine, die van juli, een uitgebreid interview met Bart Uytterhagen, de internationaal gerespecteerde Belgische UFO-expert. Over de stand van zaken in het UFO-dossier (tegenwoordig worden UFO’s UAP’s genoemd, dat staat voor ‘Unidentified Anomalous Phenomena’) en over de massale waarnemingen boven België tussen 1989 en 1991. Het artikel is een samenvatting van het veel uitgebreidere document dat we van Bart en zijn team ontvingen. We plaatsen dat document hier – let op: ongeredigeerd – in z’n geheel online. Opdat u niets hoeft te missen in dit immer boeiende en inmiddels explosieve dossier.

“Hoe vaak moeten hooggeplaatste beambten naar voor treden en aantonen dat UFO’s bestaan?”

1. Het probleem van het UFO-debat en –onderzoek van de laatste decennia lijkt de extreme polarisatie te zijn geweest. Of UFO’s bestonden niet of waren buitenaardse ruimteschepen. De middenweg werd vermalen. Na lezing van jouw boek heb ik de indruk dat jij uitgaat van de buitenaardse hypothese/verklaring. Schaadt dat niet de eveneens door jou gepropageerde ‘open/neutrale houding’? Is het simpelweg openhouden van opties niet een betere strategie?

(Bart) De ‘extreme polarisatie omtrent het UFO-debat’, die je vermeldt, mag gerust benoemd worden met ‘de laatste 70 jaar’ ipv ‘de laatste decennia’. In de nabije toekomst zal de spanning tussen verschillende fracties in de Amerikaanse regering nog een stuk versterken alvorens af te zwakken. Tegenstrijdige berichtgevingen in de Amerikaanse media gaan er nog even bij horen. UAP-experten (voordien ufologen) wereldwijd anticiperen dit ook. Maar zoals de kaarten nu op tafel liggen is het openbaringsproces (of Disclosure) vanuit officiële hoek ingezet en is de bal serieus aan het rollen gebracht. De tendens van welles-nietes, onder officiële instanties en functionarissen, kennen we al lang, alleen is de inzet nu heel wat hoger. Omtrent bepaalde zaken, binnen de openbaring, kunnen we niet meer terug.

“De officiële openbaring is geen gebeurtenis maar een geleidelijk proces. Er komt heel wat bij kijken en het gaat niet alleen over de groene mannetjes!” 

Het is bijvoorbeeld een feit dat Amerikaanse officiële instanties UAP’s daadwerkelijk onderzoeken, dit in het belang van nationale veiligheid en luchtverkeersveiligheid. Dit nieuws werd in 2017 in de New York Times gemeld. Ondertussen luidt het officiële standpunt vandaag “UAP’s zijn echt, maar wie zijn ze?”. Met andere woorden wordt er op een voorzichtige manier aangegeven dat we bezoek krijgen maar ook dat we over de bezoekers nog niet alles weten. Momenteel is er een wet goedgekeurd die de Amerikaanse regering verplicht om UAP’s te onderzoeken, alleen moeten ze de resultaten daarvan nog niet vrijgeven aan de bevolking. Getrainde observators, zoals radar technici, piloten en of militair personeel zijn nu verplicht om een gebeurtenis met een UAP tijdens hun diensturen te rapporteren. Dit is op zich al een grote stap voorwaarts. De Verenigde Staten bereidt zich volop voor op een verderzetting van de openbaring. Laat hier geen twijfel over bestaan. Alleen zitten we momenteel met een soort ‘drip-feeding’ techniek waardoor het UAP-dossier mondjesmaat naar buiten lekt.

“De Amerikaanse regering vraagt zich momenteel af wat de financiële, politieke alsook religieuze gevolgen zijn van de officiële openbaring omtrent UAP’s. Wat doen met de waarheid?”

De polarisatie, duidelijk te merken in diverse Amerikaanse mediaberichten, heeft te maken met de verschillende standpunten onder diverse officiële instanties. Er zijn verschillende meningen en acties onder Amerikaanse regeringsfunctionarissen, militairen, inlichtingenofficiers en wetenschappers in hoeverre en hoe snel de volledige openbaring er komt. Er zijn momenteel heel sterke getuigenissen van militairen met hoge rang die de openbaring verder naar de eindstreep trekken. Amerikaanse luchtmacht officier (USAF) en voormalig inlichtingenofficier, David Grusch, getuigde op 26 juli 2023 op een hoorzitting van het Huis van Afgevaardigden (U.S. House of Representatives) omtrent UAP’s (Unidentified Anomalous Phenomena), hun implicaties voor de nationale veiligheid, publieke veiligheid en transparantie van de regering. UAP’s is de officiële benaming onder regeringsfunctionarissen en gevestigde UAP-experten. Het verouderde acroniem UFO (Unidentified Flying Object) is niet meer in gebruik. Grusch verklaarde onder ede dat de federale overheid van de Verenigde Staten in het geheim UAP’s, in dit geval ‘ruimteschepen van een onbekende niet-menselijke origine’ bergt. In UAP-vakjargon noemen we deze operatie het ‘crash retrieval’ programma, wat zo goed betekent als het lokaliseren en opruimen van ongekende neergestorte (ruimte)tuigen. Nadat de UAP’s zijn opgeborgen gaan deze naar de ‘reverse engineering’.

Volgens de getuigenis van Grusch analyseert, deconstrueert en reproduceert de Amerikaanse regering de geborgen UAP’s onder het ‘reverse engineering program’. Een programma dat zoekt naar de technologie achter deze ongekende ruimteschepen en hoe wij ons deze technologie eigen kunnen maken. Ook zou de Amerikaanse regering volgens Grusch in het bezit zijn van ‘niet-menselijke overleden lichamen’ afkomstig van de befaamde Roswell-crash (1947). Naast de getuigenis van Grusch op het Amerikaans Congres waren er ook de even belangrijke getuigenissen van voormalig piloten Ryan Graves en David Fravor. Deze melden dat UAP’s serieus moeten genomen worden. De technologie en vliegkunsten waar de piloten bij ontmoetingen met UAP’s mee geconfronteerd worden, zijn hoogst superieur aan de onze. Als deze functionarissen niet waarheidsgetrouw hun verhaal doen kan hen nadien een aanzienlijke (gevangenis)straf opgelegd worden. Aldus zijn deze getuigenissen van zo’n gewicht dat we ze niet zomaar van tafel kunnen vegen. Kort daarna (april 2024) vond er opnieuw een belangrijke getuigenis plaats van voormalig marine admiraal Timothy Gallaudet in de Amerikaanse pers. Volgens Gallaudet had het schip, de USS Omaha, van de Amerikaanse marine op 19 juli 2019 contact met een UAP aan de kust van San Diego. De UAP zou volgens getuigen onder het water verdwenen zijn. Er is zelfs een beeldfragment met infraroodcamera’s opgenomen dat makkelijk online terug te vinden is.

Het feit dat er meer en meer klokkenluiders, met hoge militaire rang,  open kaart spelen, wil zeggen dat er iets gaande is in de Amerikaanse regering. We kunnen hier concluderen dat een groot deel van de regeringsfunctionarissen de transparantie rond UAP’s effectief willen. Uiteraard is er zoals hierboven gemeld ook oppositie omdat een regering niet als één doelgericht apparaat werkt. AARO (All-domain Anomaly Resolution Office), een UAP onderzoeksorgaan werkzaam onder Defensie, laat in de pers vallen dat ze geen bewijs hebben van buitenaardsen die ons bezoeken. Dat wil niet zeggen dat er geen bewijzen zijn, alleen dat de gekozen documenten of getuigenissen die AARO onderzoekt het bewijs niet in zich dragen. Wil men met deze verklaring de getuigenissen ontkrachten die momenteel in het Amerikaans Congres plaatsvinden? Kortom sommige regeringsfunctionarissen willen nog geen (of geen volledige) openbaring. Verschillende redenen kunnen meespelen. Hoe moet het Pentagon bijvoorbeeld straks uitleggen waarom het meer dan 70 jaar alles rond het UAP-dossier systematisch in de doofpot heeft gestopt? Misschien willen er sommigen nog wat tijd om zich aan te passen aan de Disclosure.

Bovendien weten we inmiddels ook dat een groot deel van de onderzoeksresultaten van de ‘reverse engineering’ (het ontleden van ongekende ruimtetuigen) gebruikt wordt om nieuwe technologieën in onze wapenindustrie te ontwikkelen. Denk maar aan de ontwikkeling van de stealth-vliegtuigen, voor militaire doeleinden. Of de lasertechnologie die nu in geavanceerde satellieten wordt toegepast Deze technologieën komen regelrecht uit de technologische ontwikkeling van het Roswell-dossier (New Mexico, 1947). Maar er zijn nog geavanceerde technologieën die het daglicht (nog) niet hebben mogen zien (straks hierover meer). Het valt dus te verwachten dat belanghebbenden binnen het militair industrieel complex tegendraads zijn. Kortom, de berichtgeving van AARO op 8 maart lag binnen de verwachting van UAP-experten. Het is een ‘push back’ van de Amerikaanse regering om de volledige openbaring te vertragen. Deze vertragingen zijn tijdelijk en gaan de volledige openbaring niet (meer) kunnen tegenhouden.

“Eén van de grootste redenen voor het hanteren van een ‘drip-feeding’ methode is dat er nog onderdelen van het dossier geheim (classified) zijn en functionarissen hierdoor vanuit hun dienstverband er (nog) niet over kunnen praten.”

Een neutrale of open houding als UAP-onderzoeker wordt vandaag de dag moeilijker gezien deze laatste ontwikkelingen. Wanneer een voormalig Canadese minister van defensie, Paul Hellyer, zegt dat “UAP’s net zo echt zijn als de vliegtuigen die boven ons hoofd vliegen”, hebben we dan nog speelruimte genoeg om hieraan te gaan twijfelen? Het officieel onderzoek heeft een harde kern aan gegevens van ongekende gestructureerde tuigen die ongelofelijke manoeuvres, versnellingen en snelheden (bv. 20.000 km per uur) vertoonden waar onze vliegtuigen technologisch niet aan kunnen tippen. Er is dus duidelijk iets aanwezig maar de regeringen wereldwijd hebben er blijkbaar weinig grip op. Ik denk niet dat we officieel nog lang de luxe van verschillende opties zullen hebben. Momenteel valt het UAP-onderzoek niet meer onder de grenswetenschap maar neemt het stilaan zijn positie in onze wereld in. In de Verenigde Staten komen er straks nog hoorzittingen in het Congres, nieuwe militaire klokkenluiders gaan opdagen en de dagdagelijkse verslaggeving op het nieuws zal verder aanhouden. Het officiële standpunt van de Amerikaanse regering is dat er daadwerkelijk iets ongekends in ons luchtruim vliegt en dat deze tuigen opmerkelijke, tot zelfs wonderbaarlijke, technologische capaciteiten vertonen die wij met onze hedendaagse vliegtuigen niet halen.

2. Een vervolg op vraag 1. In je boek lijk je een aantal onbewezen beweringen te doen, bijvoorbeeld op pagina 7 (‘inmiddels hebben waarschijnlijk alle grote naties geborgen ETV-materialen’) en pagina 45 (‘Tijdens de Weimarrepubliek is er al een eerste prototype van een ARV gebouwd’). Compromitteer je jezelf als serieus UFO-onderzoeker zo niet? Hieraan gekoppeld: wat is wat jou betreft bewijs dat wetenschappelijk gezien de toets der kritiek kan doorstaan (bijvoorbeeld in het geval van bovengenoemde beweringen)?

(Bart) Er is momenteel geen enkele UAP-onderzoeker die zich compromitteert door de buitenaardse hypothese achter het UAP-dossier te schuiven. De buitenaardse hypothese, zoals het COMETA rapport omschrijft is weliswaar de enige oplossing tot het vraagstuk van de UAP’s. Mijn bureau ligt vol met getuigenissen van getrainde observators en hooggeplaatste militairen. Dit zijn geen complotverhaaltjes van mensen die (terug) geloven, ondanks de immense tegenbewijzen, dat de Aarde plat is, of er geen maanlanding, ondanks de gigantische kostprijs van zo’n 19,4 miljard dollar (nu zo’n honderd miljard dollar), zou geweest zijn. Je zal maar astronaut zijn en dit te lezen krijgen. Het is nagenoeg onbegrijpelijk dat mensen de meest bizarre complottheorieën of religieuze stellingen blindelings geloven maar niet willen stilstaan bij de feiten van het UAP-dossier. Laten we een voorbeeld bij de hand nemen omtrent een belangrijk UAP-dossierstuk met heel wat implicaties voor onze toekomst.

Het UAP-dossierstuk rond luitenant kolonel Philip J. Corso (Chief Foreign Technology Division of the U.S. DOD), die het Roswell-incident nadien op zijn bureau kreeg, windt er geen doekjes rond. Corso was verantwoordelijk om de tuigen die neerkwamen nabij Roswell te laten ontleden om vervolgens de buitenaardse technologie te doorgronden. Naast Corso was ook de eerste directeur van de CIA, Roscoe H. Hillenkoeter, gemoeid met het project. De heren werden aangesteld om alle informatie omtrent ‘off-planet technology’, lees buitenaardse technologie, te verzamelen. Corso liet later weten dat de Amerikaanse regering ondanks dit militair project ondertussen het UAP-embargo aanhield in de pers. Alles rond de geborgen ‘ongekende’ ruimtetuigen was van 1947 tot 2017 geheim of ‘top secret’.

Er zijn ook gegevens rond de Russische berging van ongekende ruimtetuigen. De Russische UAP-dossiers vermelden bijvoorbeeld dat ruimteschepen al duizenden jaren worden waargenomen. Nikita Chroesjtsjov richtte een groep wetenschappers op om UAP-activiteiten te bestuderen. Binnen dat onderzoek werd er gekeken wat buitenaardsen op Aarde van belang konden vinden. Grondstoffen? Energie? Onze beschaving? Tijdens de Sovjettijd gingen er zes toestellen verloren en kwamen er maar liefst twaalf piloten om het leven. Allemaal door UAP-incidenten. UAP’s en de berging daarvan zijn een wereldwijd gebeuren, dat concluderen we uit het dossiers. Kolonel dr. Marina Popovitsj gaf in 1991 vrij dat de KGB en luchtmacht van de Sovjetunie maar liefst vijf materiaalproeven van ongekende ruimteschepen in het bezit hadden. Deze werden gevonden in Tunguska (1908), Novosibirsk, Tallinn, Ordzhonikidze en Dalnegorsk (1986). Men mag er gerust van op aan dat zowel de Verenigde Staten, Rusland alsook China in een soort race verbonden zijn om als eerste zoveel mogelijk buitenaards materiaal te ontleden.

“UAP’s zijn een vast gegeven, ze zijn zeker en vast aanwezig en worden door getrainde observators zowel in het luchtruim, de ruimte alsook op en in de oceanen gemeld.”

ARV’s zijn ‘Alien Reproduction Vehicles’, of tuigen die door middel van buitenaardse technologie zijn nagebouwd. Deze bestaan en hebben een geschiedenis in het UAP-dossier. In 1944 testen de Duitsers een ARV op het vliegveld Khbely bij Praag. De tuigen hadden een typische bolvormige UFO-vorm met een diameter van ca 7,5 meter. Ze waren  zilverkleurig. Het landingsgestel bestond uit vier langwerpige benen met elk een klein wiel op het uiteinde. Volgens ooggetuigen kon de ARV zichzelf niet stabiliseren tijdens het testen. Het vloog wel enkele tientallen meters. Er is ook verslaggeving van dergelijke proefvluchten met andere ARV’s in Pennemünde (Duitsland). ARV’s zijn makkelijk te onderscheiden van de UAP’s omwille van hun constructie. Wanneer militairen het hebben over tuigen met bouten en moeren of die vervaardigd zijn uit meerdere zichtbare onderdelen dan spreken we over een ARV. Let op, deze bevatten ook geavanceerde technologie die niet van hier afkomstig is, maar het blijft een reproductie of namaak en aldus beperkt in zijn mogelijkheden. De ARV kan op het eerste zicht aanschouwd worden voor een UAP. UAP’s die zichtbaar uit één geheel, alsof gegoten, gevormd zijn, en kunnen opereren in het luchtruim, zijn niet door mensenhanden vervaardigd.

3. Op pagina 9 van je boek schrijf je: ‘Het hele UFO-vraagstuk is een uitdaging die we allen moeten aangaan, als we naar het ‘next level’ van ons bestaan willen gaan’. Wat bedoel je met ‘aangaan’ en met ‘next level’ en waarom is het behalen van het next level afhankelijk van het al dan niet aangaan van het UFO-dossier?

(Bart) Kijk, we staan al zo’n 70 jaar achter met dit dossier. Het overgrote deel van de bevolking, zeker in België en Nederland, blijft het UAP-dossier negeren. Ergens begrijpelijk. De meeste mensen denken aan leningen afbetalen en maandelijkse kosten rond krijgen. Niemand ziet baat in het UAP-dossier of zijn grotere vraagstukken omdat men al snel denkt dat het een ‘ver van mijn bed show is’, maar niets is minder waar. In de toekomst zal het onvermijdelijk iedereen bezighouden.

“De ‘next level’ die zich na het implementeren van het UAP-dossier in onze samenleving manifesteert is een nieuwe wereld, als we het aandurven om ons idee van energiegebruik en transport te verruimen!”  

Denk maar aan de vele technologische voordelen waarvan we dankzij het UAP-onderzoek en zijn implementering in onze samenleving kunnen genieten. We hebben er al enkele in gebruik. Dankzij het Roswell-dossier gebruiken we vandaag de chip in onze computer, hebben we glasvezel en lasertechnologie. Maar dat is nog niets, vergeleken met alle grotere voordelen die we nog niet kunnen benutten maar er wel zullen komen, mits mensen in de richting van het UAP-dossier gaan kijken.

In het onderzoek naar de technologie achter UAP’s werd vastgesteld dat deze ‘ongekende’ tuigen zich zichtbaar zonder enige aandrijving of voortstuwing door het luchtruim kunnen manoeuvreren. Daarbij hebben ze geen last van de zwaartekracht op Aarde. De technologie om dit te verwezenlijken noemt antizwaartekracht, of ‘antigravitics’. Naast vrije energie zou deze ontwikkeling ons in staat stellen om de piramide van Cheops (Gizeh, Egypte) met zijn 2,3 miljoen stenen, met elk een gemiddeld gewicht van 2500 kilogram, na te bouwen. Ook Stonehenge (Salisbury Plain in Wiltshire, Engeland) valt op deze manier te dupliceren. Naast bouwwerken spreekt het voor zich wat antizwaartekracht technologie kan doen voor onze infrastructuur. Het kan de oplossing worden voor alle transportproblemen en de ellenlange files die we de dag van vandaag moeten trotseren. Maar hoe werkt het?

Antizwaartekracht, om het simpel uit te leggen, zorgt voor een artificiële zwaartekrachtbron die kan opereren in een ander zwaartekracht veld, zoals een planeet. Met andere woorden heeft een tuig, uitgerust met deze geavanceerde technologie, geen last van de zwaartekracht op Aarde en kan het zich met alle gemak in alle richtingen vrij bewegen. Wanneer wij het UAP-dossier systematisch gaan negeren zal vrije energie en antizwaartekracht lang op zich laten wachten, zo niet er in zijn geheel niet komen. De vraag is niet of we ons kunnen verbeteren met buitenaardse technologie maar of we het ons wel kunnen veroorloven om het niet te implementeren?

4. Samenhangend met vraag 3: welke veranderingen staan ons volgens jou te wachten indien het UFO-dossier algemeen aanvaard wordt?

(Bart) Het ‘reverse engineering’ programma heeft geleid tot de ontdekking van antizwaartekracht technologie en vrije energie. Deze technologieën gaan morgen onze volledige industrie en economie transformeren. UAP-experten onderzoeken deze evolutie en de draagkracht die deze kan hebben op onze samenleving van morgen. Vrije energie laat ons toe om via geavanceerde technologie energie uit het luchtruim te halen. En ja, deze zal rechtstreeks door elk individu benut kunnen worden. Je voelt het al komen. Als het UAP-dossier na openbaring volledig in ontwikkeling komt zal de energieleverancier met zijn peperdure facturen onder druk komen te staan.

“De belangrijkste omwenteling die we na het algemeen aanvaarden van het UAP-dossier gaan beleven, is het gebruik van een nieuwe energievorm.”

Dat is één van de belangrijkste redenen waarom het UAP-dossier moeizaam tot het bewustzijn van de bevolking komt, er zijn nog teveel belanghebbenden die liever met de oude energievormen (olie, kolen, gas etc.) aan de slag willen. Ook de gehele geopolitieke spanningen wereldwijd zouden op een ander draagvlak functioneren. Er zal dus zeker en vast meer vrede onder naties zijn. Ook de criminaliteit zal fors dalen. Als er minder tekorten zijn is er ook geen nood om iemand iets te ontnemen. Naties gaan zich dan anders tegenover elkaar gaan gedragen. De lijst aan voordelen gaat zomaar door.

“Wie het UAP-dossier grondig bestudeert weet dat de oplossingen voor onze samenleving daarin te vinden zijn. Het is een belangrijke piste om de mens te bevrijden van zijn huidige problemen.”

 

5. Kan het zijn dat overheden en militaire apparaten de afgelopen decennia juist blij waren met de UFO-verwarring en deze bewust gecultiveerd hebben om eigen geheime black budget projecten te verdoezelen?

(Bart) Alle grote naties, gemoeid met het UAP-dossier, hebben de verwarring rond UAP’s aangehouden en of zelf mee helpen ontwerpen. Nick Pope, die het UAP-dossier bij het Ministerie van Defensie in Engeland leidde (1991-1994), heeft ook deze strategie in opdracht tijdens zijn dienstjaren moeten aanhouden. Later heeft hij zich daarvoor geëxcuseerd. Pope schreef trouwens het voorwoord van mijn eerste boek, ‘Ufo’s officieel erkend’, dankzij onze jarenlange samenwerking houden we er ondertussen ook een mooie vriendschap op na.

“De verwarring of ‘disinformation’ campagnes van overheden of instanties bleek een middel te zijn om de nietsvermoedende bevolking weg te houden van het UAP-dossier.”

Momenteel zien we dat de disinformatie-techniek meesterlijk goed gewerkt heeft. Ondanks dat officiële kanalen wereldwijd ruimte aan ‘Disclosure’ wijden, spreken ze in België en Nederland nog van ‘geen geloof in UAP’s te stellen’. Het is al lang geen kwestie meer van geloven want de feiten en nieuwsberichten (in Amerika) zijn enorm. Deze achterstand is een effect van de decennialange ‘cover–up’ en bijhorende strategische zetten in de reguliere pers en media. Wie destijds een UFO bespreekbaar wou maken kreeg de stempel van een ‘gekkie, die ze ziet vliegen’. Momenteel helpen Amerikaanse instanties deze stigmatisering de wereld uit. In het koppig aanhouden dat er helemaal niets aan de hand is, staat België nog bovenaan de lijst.

“België is de laatste in de klas als het om UFO’s gaat! Het stigmata heerst hier nog hardnekkig.”

In het Amerikaanse (maar zeker en vast ook Russische en Chinese) verhaal komt daar nog bij dat de overheden vanaf eind jaren ’40 achter gesloten deuren bezig waren met het onderzoeken en ontleden van UAP’s. Deze vallen onder SAP’s (Special Access Programs). Dat wil zeggen dat er jaarlijks een aanzienlijk bedrag van de Amerikaanse belastingbetaler naar militaire contracten, alsook contracten in de privé sector gaat. Alleen wordt tot op heden niet aan de bevolking meegedeeld waarvoor deze bedragen daadwerkelijk gebruikt werden. Tot aan de berichtgeving in 2017 (New York Times) wist niemand dat er onderzoek in het Pentagon werd verricht. Dit officieel onderzoek viel toen onder het departement AATIP (Advanced Aerospace Threat Identification Program). Ook miljardair Robert Bigelow (Bigelow Aerospace) nam deel aan het officiële UAP-onderzoek en sleepte een aanzienlijk deel van de contracten in de wacht. In het licht van huidige ontwikkelingen kunnen we gerust stellen dat er enorm veel geld naar het UAP-onderzoek gaat. Wanneer deze ontwikkelingen ook de mens ten goede zal komen hangt af van hoeveel mensen deze topic bespreekbaar houden, zich verder informeren en alle mogelijke ontwikkelingen naar verdere openbaring steun geven.

6. Als je jouw hoofd erom verwedden moest, wat vloog er dan tussen 1989 en 1991 rond in het Belgisch luchtruim dat de UFO golf veroorzaakte en welke argumenten zou je daarvoor aandragen?

(Bart) Om dit te kunnen beantwoorden moeten we eerst iets vertellen over het officieel UAP-onderzoek en hoe dit uitgevoerd wordt. Momenteel zijn zo’n 80% van alle UAP-waarnemingen gewoonweg verkeerde identificaties. Het zijn dus geen onbekende tuigen in het luchtruim maar verkeerde identificaties van dagdagelijkse objecten of fenomenen in het luchtruim. 15% valt onder onvoldoende data om een sluitende beoordeling te realiseren en 5% is ongekend. Die 5% ongekende waarnemingen willen uiteraard niet meteen zeggen dat deze een buitenaardse origine hebben maar het kan ook niet uitgesloten worden. Het probleem met de 5% ongekendheid doet zich pas voor wanneer je terugleest in het archief van de officiële instanties. De meldingen en verklaringen van ongekende tuigen in het luchtruim, opgestapeld doorheen een periode van zo’n 80 jaar, vormen een gigantische berg aan bewijsmateriaal dat we met een daadwerkelijk fenomeen zitten dat niet zomaar onder verkeerde identificaties of hoaxes weg te cijferen valt. Het officieel onderzoek heeft dus een harde kern aan gegevens van ongekende gestructureerde tuigen die ongelooflijke manoeuvres, versnellingen en snelheden vertoonden waar onze vliegtuigen technologisch niet aan kunnen tippen. Conclusie, er is duidelijk iets aan de hand maar de regeringen wereldwijd hebben er geen (volledige) greep op. Dat wil zeggen dat niet wij de baas in het luchtruim zijn. UAP’s komen en gaan waar ze willen, tot grote frustratie van luchtmachtofficieren die zijn aangesteld om ons luchtruim veilig te stellen.

UAP-experten buigen zich dus over de 5% aan UAP-waarnemingen die onder de noemer ‘ongekend’ vallen. Om deze te onderzoeken, gaan we over tot de vijf waarneembaarheden, of ‘five observables’. We kijken of de UAP bepaalde (voor UAP-experten) interessante eigenschappen vertoont. Kan de UAP (1) naadloos door water, lucht en ruimte bewegen (2), hoge snelheden behalen (soms tot 20.000 km per uur), (3) zich plots onzichtbaar maken, (4) in korte tijd hoge snelheden maken en (5)  bevat de UAP antizwaartekracht technologie? Als één van deze eigenschappen vastgesteld wordt, vermoeden we dat de UAP niet door mensenhanden gemaakt is en gaan we over tot een nog diepere analyse. Bv. Welk bewegingspatroon heeft de UAP? Blijft de UAP stationair zonder zichtbare aandrijving in het luchtruim hangen? Zweeft of vliegt hij en maakt deze geluid of niet? Eerg belangrijk hierbij is of de UAP vibreert. Wanneer dergelijke eigenschappen bovenop de vijf waarneembaarheden komen is het nog moeilijk om de buitenaardse hypothese uit te sluiten.

Zoals mijn boek, de ‘De Belgische Ufo-golf’ (uitgeverij Obelisk) omschrijft, vertonen de zwarte driehoeken die mensen rond Eupen zagen verschijnen diverse bovenvermelde eigenschappen. Ook generaal-majoor Wilfried de Brouwer, die destijds het onderzoek leiding gaf, concludeert dat we hier met iets te maken hebben dat onze technologie overstijgt. Verder onderzoek is nodig. Niet onbelangrijk is dat het Belgisch dossier in 1991 naar het MoD in Engeland ging om verder onderzocht te worden, wat betekent dat het serieus werd genomen. Di Rupo (PS) diende op 7 november 1991 een verzoek in bij het Europees parlement om een UAP-onderzoeksdepartement te creëren. Dit is echter (nog) niet gelukt en daarom ijveren wij nog steeds om dit te herzien. Met de indrukwekkende bewijsmaterialen, zo’n 20.000 rapporten, waarvan 1000 door getrainde observators zoals radar technici, piloten en Rijkswachters, de 400 uur opgenomen getuigenverslagen en de speciale eigenschappen die de UAP’s bij de Belgische Ufo-golf vertonen kan ik niet anders dan concluderen dat we hier te maken hebben met een hoogontwikkelde technologie die wij tot op vandaag nog niet kunnen evenaren. Ik opteer hier dus sterk voor de buitenaardse hypothese.

7. Als een dergelijke golf NU zou plaatsvinden… wat zou er anders zijn en wat hetzelfde?

(Bart) Eén van de moeilijkheden binnen het UAP-onderzoek is dat wij (nog) niet alle vragen kunnen beantwoorden. Het onderzoek is nog steeds van kracht en lopende. Vermoedelijk, als zo’n golf aan UAP-waarnemingen, zich terug zou manifesteren denk ik dat de Belgische regering de NAVO zal contacteren, en deze vervolgens het Pentagon. Aangezien er in België tot op vandaag nog geen effort gedaan is naar het realiseren van een UAP-onderzoeksdepartement binnen de Belgische luchtmacht moeten wij, ofwel snel overgaan tot het opzetten van een dergelijk departement of het dossier, bij noodzaak, doorschuiven naar de NAVO. Er is bij elk UAP-incident een bijkomstig risico verbonden. Onze piloten willen vliegveiligheid in het luchtruim. Een aanvaring met een ongekend object is en blijft een risico als hier geen officieel onderzoeksdepartement is. In Amerika gaan ze nog een stapje verder en spreken ze van een (mogelijk) gevaar voor de nationale veiligheid. Dit heeft ook te maken met het feit dat Amerikaanse bases, voorzien van kernkoppen, steeds weer bezoek krijgen van UAP’s. Mogelijk wordt ons arsenaal aan kernwapens, en het gebruik daarvan, nauwlettend in de gaten gehouden. Ook het Rendlesham Forest incident in december 1980 in Suffolk, Engeland, is hier een bewijs van. De Amerikaanse luchtmacht nam daar twee bases van de Engelsen in gebruik om extra veiligheidsmaatregelen te kunnen treffen tijdens de Koude Oorlog. Wat de Engelse regering toen niet wist is dat er in het geheim door de Amerikanen kernwapens gestockeerd werden om een potentiële dreiging vanuit Europa tijdig te kunnen afweren. Ook hier stonden de twee bases enkele dagen in rep en roer doordat ze bezoek van UAP’s kregen. Eén van de militairen kon de UAP zelf aanraken nadat hij ’s nachts in het woud naast de basis was geland. Het UAP-dossier is overstelpt met dergelijke dossierstukken. Er zijn heel wat overwegingen die binnen de Amerikaanse defensie worden gemaakt en hier in België genegeerd worden.

8. Hoe is het nu met het waarnemingsniveau in België gesteld? Op welke wijze worden waarnemingen gerapporteerd en gedocumenteerd? Welke (positieve?) ontwikkelingen zie je ten aanzien van de serieuze bestudering van het fenomeen in jouw thuisland?

(Bart) We krijgen heel wat meldingen binnen en zijn momenteel een tandje aan het bijsteken om een onderzoeksteam op te stellen om dossierstukken in België en Nederland ter plaatse te gaan onderzoeken. Het is echter niet makkelijk omdat er geen subsidies zijn, en nog geen overheidshulp, om alles gefinancierd te krijgen. Een officieel onderzoeksdepartement in België is nochtans hard nodig. Ikzelf ben sedert 2010 aan het werk om het onderzoek voor te bereiden in België. Mijn initieel initiatief was een  onderzoeksteam tussen 2010 en 2020 dat naast het werk in België ook jaarlijks skywatch procedures en graancirkel-onderzoek in Wiltshire (Engeland) verrichte. De resultaten en bevindingen hiervan zijn na te lezen in mijn publicaties ‘Ufo’s officieel erkend’ en ‘De Belgische Ufo-golf’ (er zijn nog werken in het verschiet), of te volgen op de vele lezingen die wij doorheen België, Nederland en Engeland realiseren.  Er is een lezing waar ik zo’n 60 minuten spreek op het Glastonbury symposium (2023, Engeland) gratis te bekijken op youtube. Dit is natuurlijk in het Engels. Elk land krijgt een gemiddelde van 300 tot 500 UAP-meldingen per jaar binnen. Daarvan moet zo’n 5% naar een serieus UAP-onderzoeksteam gaan voor verder onderzoek. Momenteel zie ik maar één juiste vooruitgang in de Lage Landen en dat is om het UAP-onderzoek te voorzien van een officieel kader. Wij blijven helpen om dit te faciliteren.

9. Voortbordurend op vraag 8: je stelt dat ufologie een opkomende wetenschap is. Hoe ziet die wetenschap er volgens jou idealiter uit?

UAP-onderzoek is verre van een zondagse hobby. Het vergt doorzetting, kan best uitdagend zijn en het is nooit zo sensationeel als bij FBI agenten Scully en Mulder (X-Files). De UAP-expert is in de eerste plaats een documentenbeheerder, naast veldwerker, data-analist en onderzoeker. In zekere zin tracht de UAP-onderzoeker de studie(s) naar de conventionele wetenschap te gidsen maar hij is ook verantwoordelijk om analyses te maken. Het echte onderzoek vraagt om de juiste verbanden te leggen tussen officiële dossierstukken. Soms stuit je tijdens het onderzoek op gesloten deuren of ontdek je tegenstrijdige informatie. Dat wil zeggen dat je dicht bij de waarheid zit (lacht). Ik heb al heel wat ufologen destijds zien afhaken omdat ze zich geen weg weten met de omvang en de uitdagingen van het UAP-dossier. Ook het feit dat de UAP-expertise (nog) niet echt een beroep is in de Lage Landen schrikt velen af.

“Ondanks Di Rupo na de Belgische UFO-golf (1989-1991) ijverde voor een Europees UFO-centrum is er nog steeds geen officieel kader in Europa, laat staan België of Nederland.”

Daarnaast heerst er in België en Nederland nog steeds een onterecht maatschappelijk stigmata, wat ronduit lachwekkend is gezien de internationale ontwikkelingen. In het westen kijken we vooral naar de dossierstukken van Amerika, buiten een aantal uitzonderingen zoals het COMETA rapport (Frankrijk), omdat daar het meeste huiswerk werd verricht. Er is een verschil tussen (conventioneel) wetenschappelijk bewijs en feiten die door het Amerikaans regering en of zijn militair industrieel complex (nog) niet worden vrijgegeven. Dat maakt ze niet minder waar of belangrijk. UAP-experten wereldwijd trachten zoveel mogelijk UAP-dossierstukken te verzamelen, onderzoeken en analyseren om tot de best mogelijke conclusie te komen. Het werk van een UAP-onderzoeker krijgt een nieuwe dimensie indien hij internationale connecties (ex functionarissen en prominente UAP-onderzoekers) onderhoudt, notities vergelijkt en extra inzicht kan verwerven in de overkoepelende context van het dossierstuk. Onder UAP-onderzoekers wordt lachend gezegd dat het een decennium aan studie vergt om de werkelijke omvang en implicaties van het UAP-fenomeen te bevatten. Wie zoekt naar de waarheid achter het fenomeen zal zich dus moeten inspannen. Plus er is een downside. Elk gevonden antwoord of inzicht leidt tot meerdere vragen. Het kan voor de beginnende onderzoeker best een challenge zijn.

“Het UAP-dossier is een veelzijdig en complex gegeven. We hebben in de Lage Landen nood aan een onderzoeksbureau willen we op wereldniveau niet achterop geraken.”

Ik kan met zekerheid zeggen dat het UAP-dossier zich momenteel een weg naar de conventionele wetenschap aan het banen is. UAP-onderzoekers ijveren om dit te verwezenlijken. Ook zal de klassieke ufologie en het huidige UAP-onderzoek straks cursussen en boeken op school hebben. Dit is onvermijdelijk. Momenteel is er al een belangrijke doorbraak gemaakt om UAP’s van grenswetenschap naar wetenschap te brengen onder het Galileo project onder leiding van professor Avi Loeb (Harvard Universiteit). Het project stelt dat de wetenschap het embargo op onderzoek naar de buitenaardse werkelijkheid niet langer kan aanhouden, ook moet het stigmata ervan verdwijnen. Het UAP-dossier wordt hier klaargestoomd voor de conventionele wetenschap. Loeb tracht met zijn wetenschappelijk ‘Galileo’ project aan te tonen dat buitenaardsen zich verplaatsen in het zonnestelsel. Op 19 oktober 2017 werd Oumuamua ontdekt, een sigaarachtig object met een bizarre koers doorheen ons zonnestelsel. Om het nog gekker te maken versnelde het object zonder enige reden op het punt waar een doodgewone komeet net door de zwaartekracht van de zon zou moeten vertragen. Avi Loeb overweegt een buitenaardse ruimtesonde die ons bezoekt.

Bart Uytterhaegen is een internationaal gevestigd UAP-expert, gastspreker, onderzoeker en schrijver. Hij is verbonden aan een wereldwijd netwerk van UAP-experts en ex-officials. Hij is tevens auteur van ‘Ufo’s officieel erkend’ en ‘De Belgische UFO-golf’ (Uitgeverij Obelisk). Hij richt momenteel een actief (freelance) onderzoeksteam op voor de Lage Landen.

www.bartuytterhaegen.be