In regressie?

In de nieuwe ParaVisie Magazine een uitgebreid interview met Ludo Vrebos, de voorzitter van de stichting die het werk van Jozef Rulof beheert en verspreidt, over reïncarnatie. Tijdens het gesprek dat wij met hem hadden kwam ook reïncarnatietherapie ter sprake als verwerkingsmethode van oude pijnen en blokkades. Hier lees je wat Ludo daarover te zeggen had, in het licht van het werk en de nalatenschap van Jozef Rulof:

Ludo, moeten oude angsten, uit dit of een vorig leven, altijd verwerkt worden? Is dat ook een belangrijk doel van reïncarnatie?

Ludo: “Zo zou ik het niet willen stellen. Remmingen op basis van nare ervaringen uit het verleden slijten pas langzaam door nieuwe ervaringen die ‘hoger’ zijn. Je kunt eraan werken als je je in hogere gevoelsgraden bevindt, waardoor je er als het ware aan kan gaan knabbelen. Er zijn ook gevoelsgraden waarin je bepaalde angsten beter met rust laat, omdat het je alleen maar angstiger maakt. Je activeert wat uiteindelijk losgelaten moet worden. Beter: het moet inslapen, rustig worden. Dat is iets anders dan verwerkt. Hoe je dat doet? Door je te richten op iets anders. Hangt samen met de wet: je kunt niet iets niet doen. Je kunt niet iets loslaten, wél iets nieuws verwerven. Het bekende voorbeeld van de roze olifant is in deze illustratief. Als men je zegt daar niet aan te denken, dan denk je juist aan die roze olifant. Denk aan iets anders en je verwerft iets waardoor het vorige als het ware overbodig wordt. Het verliest zijn resonantie met jou en jouw leven. Bij verwerking richten mensen zich vaak teveel op iets wat eigenlijk achter hen gelaten mag worden. Het is altijd beter om je te richten op het nieuwe, het andere. Jozef Rulof zegt het vrij expliciet: zit een bepaalde angst of emotie erg diep, begin er beter niet aan. Verwerk dan liever in het hiernamaals, zonder de beperking van je lichaam. Het lichaam zet zaken namelijk vast, bijvoorbeeld in het zenuwstelsel.”

Ludo Vrebos, voorzitter van de stichting De Eeuw van Christus