2019 het jaar van de gele hesjes?
Allereerst wil ik iedereen een geweldig nieuw jaar toewensen. Een jaar dat in het teken staat van persoonlijke groei en bewustwording in een versneld tempo.
De laatste maand van 2018 was voor veel mensen zwaar. De energie had een sterke frequentie die ons dwong om al onze twijfels en onzekerheden nog eens onder ogen te zien.
Persoonlijk heb ik december ervaren als een optelsom van al mijn inspanningen en ervaringen in het afgelopen jaar. Op het eerste oog vond ik de uitkomst zeer teleurstellend. Er zat even niets anders op dan loslaten. Even een korte vakantie en een reset.
Omdat ik openhartig was over mijn gevoelens, bleek al snel dat ik niet de enige was.
Geleidelijk begint er een ontwakingsproces op grote schaal. We gaan ons steeds meer realiseren dat de overtuigingen waarmee we zijn opgegroeid niet kloppen.
We gaan tevens steeds meer beseffen dat we een maatschappelijk systeem hebben gecreëerd dat zich nu tegen ons keert. We willen dit meteen veranderen en daarom ontstaan er groeperingen die in gele hesjes de straat op gaan.
Het fascineert mij enorm om de revolutie die langzaam op gang komt, te volgen via facebook. Ook al is het niet mijn methode, ik denk dat ook deze beweging nodig is in het collectieve ontwakingsproces. In een eerdere column schreef ik al dat mijn vader ooit een maatschappelijke chaos voorspelde. Al op jonge leeftijd wist ik dat dit zou gebeuren en ik hier op latere leeftijd een rol in zou gaan spelen.
We zijn energetisch allemaal met elkaar verbonden, maar dat wil niet zeggen dat we elkaar begrijpen. Het is afhankelijk van de frequentie waarop wij zijn afgestemd. Maar ook hoe we elkaar begrijpen en hoe we reageren op maatschappelijke problemen. Binnen de actiegroepen wordt pijnlijk zichtbaar welke wonden men op het persoonlijke vlak nog mag helen. Er staan leiders op die hun rol zeer serieus nemen. Sommigen vanuit een goed hart en anderen vanuit een groot ego. Men corrigeert elkaar op taalfouten en dulden sommigen geen tegenspraak.
Binnen de actiegroepen wordt pijnlijk zichtbaar welke wonden men op het persoonlijke vlak nog mag helen
Het bericht dat mij het meest verontruste was van een moeder die haar kind vertelde dat zij bang was voor zijn toekomst. Zij schetste een toekomstbeeld van nietsontziende heersers en een leven in armoede wanneer wij nu niet in actie zouden komen. Niet bepaald een fijn vooruitzicht voor een kind dat nog met zijn leven moet beginnen. Het kind wordt geïmplanteerd met overtuigingen en angsten van de moeder. Hier wordt zichtbaar hoe velen van ons opgroeien met de onmacht van onze ouders. Deze beeldvorming zal het kind de rest van zijn leven meedragen. Het zal de keuzes bepalen die hij in zijn latere leven neemt. Dit zal hij blijven doen tot de dag waarop hij beseft dat dit niet klopt met wat hij vanbinnen voelt.
Ik kon het niet laten te reageren op deze moeder. Ik vertelde haar dat het beter is het kind niet bang te maken, maar hem te leren dat hij sterk is en later in staat zal zijn een betere wereld te creëren. Dat haar vertrouwen in haar kind groot is. De moeder heeft er niet meer op gereageerd, maar reageerde wel op de reacties waarin zij werd gesterkt in haar slachtofferschap.
Vandaag werd de vraag gesteld welke ideeën men had om actie te voeren en welke rol men zou willen vervullen om een verandering tot stand te kunnen brengen. Met deze vraag kon ik beter uit de voeten en ik antwoordde als volgt:
‘Als transformatiecoach maak ik mensen bewust. Dit doe ik in 1 op 1 sessies. De verandering begint immers bij het individu. Ik maak mensen bewust van hun angsten en afhankelijkheid. Wie bewust wordt, wordt wakker en doorziet de mind control. Verder schrijf ik regelmatig blogs en deel ik alles wat helpt met de bewustwording. Ik denk dat we allemaal een rol kunnen spelen in deze transities, dus zeer zeker ook de gele hesjes, maar laten we vooral positief blijven. Het is echter belangrijk dat we niet vanuit ego handelen. Hierdoor ontstaat verdeeldheid. Ik zie deze verdeeldheid in diverse groepen. We mogen het samen doen. Wij kunnen ons ontwaakte bewustzijn doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen. Een verandering kost tijd en daarom ben ik blij dat de verandering nu is begonnen.’
Het is belangrijk dat we niet vanuit ego handelen
Pas wanneer we bereid zijn eerst in onszelf te kijken, onze wonden helen en aangeleerde overtuigingen kunnen loslaten, vinden we elkaar op dezelfde frequentie. Dan pas zijn we sterk genoeg om het verschil te maken. Helaas kunnen we niet om de chaos heen voordat er een significante bewustwording plaatsvindt.
Met deze conclusie kon ik de maand afsluiten. Gelukkig zit ik weer in de flow om door te gaan met mijn missie. Alle zaadjes die ik in 2018 heb geplant, hebben tijd nodig om tot volle bloei te komen. Dat wens ik jullie ook. Geef nooit op en laat je niet meeslepen in collectieve agressie en doemdenken. Ook al zijn we energetisch met elkaar verbonden, we hebben allemaal ons persoonlijke verhaal. Geloof en hoop zal ons leven meer kleur geven dan ontevredenheid.
Liefs, Ana
