De spiegel
De afgelopen weken heb ik iets meegemaakt dat zo bijzonder is, zo synchroon, dat ik het niet voor mezelf kan houden.
Dit gaat niet over horror.
Dit gaat over intuïtie, ontwaken, heling en het leven dat op magische manieren met je meebeweegt wanneer je openstaat.
Zes weken geleden zat ik met mijn jongste dochter in de bioscoop.
We gingen naar The Conjuring. Ik zei nog tegen haar:
“Weet je het zeker? Het is een horrorfilm, en jouw moeder is paranormaal begaafd.”
En terwijl de film startte, keek mijn dochter me aan en fluisterde:
“Mama… hoe kan dit?”
Want de film speelt zich af in Pennsylvania — precies waar mijn oudste dochter op dat moment op vakantie was.
En het huis in die film… heeft exact hetzelfde huisnummer als ik: 351.
Dat alleen al voelde bijzonder. Een knipoog van het universum.
Maar ik wist nog niet dat er meer kwam.
Vandaag, weken later, rijd ik vanuit Zeeland naar Limburg om mensen te zien die ik vier jaar niet meer had gesproken. Mensen met wie een pijnlijke breuk was geweest, maar waar nu eindelijk ruimte was om elkaar weer in het hart te sluiten. Ik kwam daar binnen met een open hart, bereid om het verleden in liefde los te laten en te kijken naar wie we nu zijn.
En precies daar… hing het.
Die ene spiegel.
Een spiegel die je bijna nooit ziet.
Een spiegel waar er in Nederland misschien maar één van is.
Een spiegel zo oud, zo bijzonder, zo specifiek — exact zoals in de film.
Met dezelfde drie koppen erboven.
Dezelfde energie.
Dezelfde symboliek.
En ik stond stil. Ademloos.
Niet in angst, maar in herkenning.
Hoe groot is de kans dat juist ík deze spiegel tegenkom?
Precies nu?
Precies op deze plek?
Precies bij iemand die zelf net is begonnen met haar spirituele ontwaken?
Het antwoord is simpel: deze kans bestaat alleen als het een boodschap is.
En dit is wat ik voelde, diep vanbinnen:
Het universum liet me zien wie ik ben.
Je hoeft niet te zoeken.
Je hoeft je niet te verschuilen.
Jouw pad is helder en jouw gave is krachtig.
Stap naar voren.”**
Het gaat niet om spoken. Het gaat niet om horror. Het gaat over het feit dat synchroniciteit je altijd vindt wanneer je ziel op het juiste spoor zit. Het gaat over heling van oude relaties. Over timing die te precies is om toeval te zijn. Over de verbinding tussen mijn kinderen, mijn werk, mijn intuïtie en de kracht die mijn leven al vanaf jonge leeftijd begeleidt.
Dit verhaal is mijn reminder — en misschien ook wel die van jou:
**Als je openstaat, laat het leven je alles zien wat je nodig hebt.
Tekens zijn geen toeval.
Ze zijn uitnodigingen.**
En deze spiegel was er één van.
Groot, krachtig, onmiskenbaar.
Ik deel dit omdat ik weet dat meer mensen zulke momenten ervaren — maar soms niet durven geloven dat het iets betekent.
Ja, het betekent iets.
Ja, het universum spreekt tot je.
En ja, je mag erop vertrouwen.
Liefdevolle groet Gabriella, www.medium-gabriella-schnitzeler.nl
En weet dat een verwerkt trauma een groot geschenk is, dat ons terugbrengt naar een leven in liefde en harmonie.❤️🧡💛💚💙💜🩷