Anders…
Heb jij ook altijd het idee dat je ‘anders’ bent dan de rest? Merk jij dat je meer prikkels opvangt dan anderen? Ervaar jij ook dat er meer zintuigen zijn dan de vijf bekende? Dat herken ik, dat had ik ook altijd!
Mijn naam is Veerle Wagenaar, 22 jaar oud. Van jongs af aan ben ik hooggevoelig, met een sterk ontwikkeld zesde zintuig. Ik doe er nu mijn voordeel mee, maar mijn pad liep niet over rozen. Omdat mijn verhaal herkenbaar kan zijn voor anderen, en daardoor troost en inzicht kan bieden, deel ik het hier. Opdat mensen zoals ik zich in plaats van eenzaam, gehoord voelen in deze maatschappij.
Merk jij dat je meer prikkels opvangt dan anderen?
Het begon allemaal toen ik een jaar of 7 was. Ik zat in de stoel en zag allemaal lichtflitsen buiten. Omdat ik dacht dat iemand een foto maakte, ging ik naar buiten toe. Dit herhaalde zich soms wel tien keer op een dag. Mijn ouders wisten niet wat er met mij aan de hand was. Destijds was mijn vader zwaar gereformeerd. Ik werd opgevoed met het idee dat God degene was die ik moest liefhebben. Wij gingen regelmatig naar de kerk en lazen uit de Bijbel. Ik kon over wat ik zag dus ook niet spreken met mijn ouders. Ik was als kind altijd heel boos, op alles en iedereen en ook op God. Ik zag God als een man of een vrouw die op een wolkje stond en van daaraf bepaalde wat goed of fout was.
Doordat ik mij vroeger anders gedroeg en altijd boos was op alles en iedereen, brachten mijn ouders mij naar een psycholoog. Ik herinner me nog dat ik tekeningen moest maken om te achterhalen wat er aan de hand was. De sessies vond ik wonderlijk en enigszins ongrijpbaar. Ik snapte in ieder geval niet zo goed wat ik aan het doen was en waarom. Ook over mijn angst voor onweer en andere harde geluiden werd gesproken. Na de sessies volgde de diagnose: een lichte vorm van autisme (PDD-NOS). Vanaf dat moment liep ik voor mijn gevoel met een levensgrote stempel op mijn voorhoofd. Kon iedereen nu zien dat ik autisme had? Vast! Met het slikken van de Ritalin stopte ik al na een paar dagen, nadat ik het gevoel kreeg dat mijn ziel zich letterlijk niet meer in mijn lichaam bevond.
Met het slikken van de Ritalin stopte ik al na een paar dagen
Op 7 februari 2006, ik was toen tien, kreeg mijn vader te horen dat hij ernstig ziek was: alvleesklierkanker. Na een half jaar overleed hij. Zonder echt afscheid te kunnen nemen, ging hij ‘weg’. Hij zat vanwege de pijn teveel onder de morfine om mij nog te kunnen herkennen. En de brieven die hij had geschreven, gingen verloren toen de computer crashte. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld als toen! Na mijn vaders overlijden moest mijn moeder voor de kinderen zorgen, waardoor de tijd op mijn basisschool vreselijk was. Ik voelde mij alleen en kon met niemand echt praten zoals ik wilde. Ik zat vaak eenzaam te eten in een hoekje. Thuis vertelde ik niet veel over wat ik meemaakte, ook om mijn moeder te ontlasten.
De jaren verstreken en ik ontdekte dat mijn moeder mij begon te geloven. Mijn gave werd sterker en ik zag meer kleuren (aura’s) en entiteiten. Ik zocht hier hulp voor, maar vond deze niet. Totdat ik een medium ontmoette. Zij vertelde me dat ik hooggevoelig was. Eindelijk begon het kwartje te vallen! Ik ontdekte dat mijn vader God nodig had gehad om zijn ziekteproces door te komen. Ik ontdekte ook dat het niet uitmaakt of je nou in God gelooft, in Allah of iets/iemand anders. Er is een bron van Liefde en het goddelijke zit in jou! Ik begreep dat mijn ouders gehandeld hadden zoals zij op dat moment konden en met de beste intenties bovendien. Op deze wijze begon ik de wereld om mij heen anders te bekijken. Nog steeds voel ik mijn vader om mij heen. En ik voel dat hij trots op me is!
Als je kunt dromen, kun je het ook doen
Autisme of niet, medicijnen of niet… Het maakt niks uit. Alles is oké in het nu, zolang jij het gevoel maar hebt dat het jou helpt. Ik kan daar niet over oordelen, enkel alleen jijzelf. Alles in het leven draait om balans. Op mijn 20e kreeg ik tijdens een vakantie op Kos hét inzicht: als ik kan dromen, kan ik het ook doen. Met als resultaat mijn boek Heel bewust jezelf. Ik startte ook mijn eigen bedrijf, omdat ik geloof dat eenieder deze gave van hooggevoeligheid als positiviteit mag ervaren. Je hoeft het niet weg te stoppen. Deze gave mag er zijn, net zoals jij en ik. En onthoud: kwetsbaarheid is een kracht!
Warme groet, Veerle Wagenaar
