De DroomVisie van…

Om ons heen zijn er zoveel mensen bezig hun droom te verwezenlijken. Wie zijn zij en hoe maken ze hun droom waar? In deze rubriek stellen we hen aan je voor en we geven hen de gelegenheid jouw hulp te vragen. Lees over welke stappen ze al hebben gezet en waar nog een helpende hand nodig is. Misschien ben jij dan wel degene die de gouden tip geeft, of de beslissende doorbraak helpt maken!

Tekst: Fanny van der Horst van de Lichtkracht Academie

҉҉҉

Yasmin is naast auteur van tijdloze boeken, een heldere spiegel, reader, healer en inspirator pur sang.  Haar kracht ligt niet in het doen, maar vooral in het zijn. Over vanuit het hart aanwezig zijn met vluchtelingen, schreef ze het boek Volk van mijn VOLK – gezicht achter de Vluchteling.

Hoe is je droom ontstaan? Hoe was je leven toen?

“Zonder wrijving geen glans. Tijdens mijn afstudeerjaar aan de Sociale Academie overleed mijn moeder. Omdat mijn vader stierf toen ik veertien was, belandde ik in een rauw en intens dubbel rouwproces. Ik schreef mijn levensverhaal. Het werd mijn afstudeerproject. Daarna begon er ruimte te ontstaan voor mijn diepere zelf. Dit alles resulteerde in een scheiding en het verlies van mijn baan. Deze heftige periode, waarin ik ook mijn pasverworven baan in het maatschappelijk werk kwijtraakte, was het begin van een ommekeer. Diep vanbinnen wist ik dat ik dienstbaar wilde zijn aan anderen, niet langer vanuit plichtsbesef of schuldgevoel zoals in het geval van mijn moeder, maar omdat dit ten diepste mijn zielsverlangen is.

En zo begon mijn leven zich op een andere manier te ontvouwen dan ik had gedacht. Een leven met vallen en opstaan. Steeds opnieuw werd ik teruggefloten, steeds opnieuw moest ik dat loslaten waaraan ik een identiteit kon ontlenen…”

Wat waren je eerste stappen en waar sta je nu?

“Ik begon cursussen lichaamswerk en massage te geven. Werd de eerste Reikimeester van Zuid-Nederland. Kreeg een goddelijke impuls dat ik naar Curaçao moest. Ik ging met lege handen en een open hart. Maar de laatste week van mijn verblijf organiseerde iemand een lezing en mocht ik 40 mensen inwijden. Ik ging terug en werd meegenomen naar Aruba, St. Maarten et cetera. Mijn Reikistudenten wilden een Reikicentrum voor mij openen. Ik zei ‘nee’. Ik voelde dat het niet mijn weg was. Opnieuw zwierf ik jaren door de wereld. Wonderen voltrokken zich overal. Zonder iets te willen doen, voelden mensen wie ik was en verspreidde ik de liefdesenergie van Reiki wereldwijd.

We keerden terug naar Nederland en kregen uiteindelijk een lief, klein huurhuisje. Achteraf was het een intense tijd van innerlijke groei en transformaties. Steeds meer ideeën over de werkelijkheid loslaten, steeds meer lagen werden afgepeld. Mijn lijntje met boven werd steeds sterker. Ik liet meer en meer los, ging beeldhouwen en schilderen en voelde me helemaal senang. Kortom, ik liet los, ik liet God… Ik hoefde mijn handen niet meer te gebruiken. Mensen voelden zich beter als ze in mijn buurt waren. De inzichten kwamen vanzelf. De leringen stroomden spontaan over mijn lippen. Er waren mensen die zich onmiddellijk thuis voelden in mijn nabijheid en even zovelen die me meden als de pest…

Liefde is niet altijd lief. Liefde kan ontzettend confronterend zijn en legt alles bloot wat verborgen is. Ik ontwikkelde mezelf van hulpverlener naar waarnemer. Ik hoefde niemand meer te redden. Durfde aanwezig te zijn bij de pijn en het lijden van anderen, zonder dat weg te willen nemen. En realiseerde me dat ik dat zo gemist had in mijn eigen proces van ziekte en heelwording.”

Hoe ontstond jouw betrokkenheid bij ‘de vluchtelingen’, naast jouw open hart om liefdesenergie te willen delen met hen die het nodig hebben?

“In mei 2016 zag ik de documentaire: ‘Getuigen van Piraeus’ over vluchtelingen in de haven van Athene. Ik wist onmiddellijk dat ik daarheen moest. Samen met mijn maatje Giri vertrok ik voor zes weken naar Athene en Lesbos. We gingen terug voor lange tijd. In Moria op Lesbos ontstonden de eerste verhalen. Ik deelde ze via Facebook. Mensen werden diep geraakt en gingen delen.

We gingen met lege handen en een open hart. We waren getuigen van het rauwe leven, van onmenselijkheid, verdriet en vreugde. We gaven ze eten, een warme douche, een telefoon, een fijne plek om even te zijn en het allerbelangrijkst: veel liefde. Eenieder die ik ontmoette, heb ik voor eeuwig in mijn hart gesloten. De vluchteling heeft mijn leven in alle opzichten verrijkt. Ik schreef er het boek Volk van mijn volk – gezicht achter de Vluchteling over.

Mijn hart gaat op de eerste plaats uit naar hen die verdrukt worden. In Nederland zijn dat de daklozen, de jongens in de gevangenis. Wereldwijd de jongens op death row in Amerika, de lijders aan aids in Zuid-Afrika, de beachboys in Kenia en last but not least de verschoppelingen van deze tijd: de vluchtelingen.”

Hoe ziet de realisatie van je droom eruit?

“Het boek werd uiteindelijk een stukje gereedschap, een middel tot een doel. De verwezenlijking van mijn droom om wereldwijd een netwerk van liefde te creëren, wordt meer en meer voelbaar.

Niemand vraagt om medelijden en betutteling. Soms is het nodig om liefdevol een grens trekken: ‘Ik hou van jou, punt. Maar jouw gedrag, dat pik ik niet’. Deze regel gebruik ik ook naar de vluchteling. Ik heb geen medelijden met hen. Daar vragen zij immers niet om. Ieder mens vraagt maar om één ding. Gezien en erkend te worden in zijn of haar ware wezen… Ik besef dat er geen enkele methode is die iemand kan genezen of veranderen. Het kan hooguit een stukje gereedschap zijn. Wat ik gemist heb toen ik ziek was, is die persoon die gewoon bij me durfde te zijn en durfde te voelen wat in mij en om mij heen gebeurde, zonder daar meteen een methode of een healing op te willen plakken.

Er is moed voor nodig om aanwezig te kunnen zijn bij het sterfbed van een ander. Ik weet dat van Everhard, ik weet dat van de aidskliniek in Boksburg. Kleine kinderen, jonge mensen gingen dood aan deze vreselijke ziekte. De verpleegkundigen waren druk met andere dingen. Sterven deden zij alleen. Wanneer ik er was, zat ik naast hen en verbond ik me volledig met hun sterven en hun pijn. Het was een godsgeschenk. Het durven volledig aanwezig te zijn bij de pijn en het lijden van de ander! Stoppen we om te willen helpen en redden, dan stoppen we met energie sturen naar bepaalde situaties omdat we weten dat er niets of niemand gered hoeft te worden – behalve wijzelf. Dan omarmen we onszelf met ons licht zowel als ons donker, zijn we neutraal en kan alles zich ontvouwen vanuit goddelijk perfectie.”

Hoe ziet de wereld eruit als jouw droom is waargemaakt?

“In Liefde en met een open Hart aanwezig zijn in iedere ontmoeting. Ieder mens – rijk, arm, zwart, groen, wit, crimineel, vluchteling, zwerver et cetera – heeft het recht om gehoord en gezien en omarmd te worden in zijn/haar wezen. Niemand zit te wachten op een methode die bedacht is om je houvast te geven. Dat is de ene veiligheid inwisselen voor een andere – onvrijheid. Als je vrij wilt zijn, is er maar één methode. De grenzeloze methode: een open hart. Wees gecenterd in je Hart en niets kan verkeerd gaan. Dat is de grootste gift die we onszelf en elkaar kunnen geven… Er is geen ik – er is geen jij – er is alleen één groot wij.”

Waar heb je nog hulp bij nodig? Wat zoek je? Wat heb je nog nodig?

Waar je mij in kunt ondersteunen, is mij een platform te bieden voor mijn boek wanneer het jou raakt. Zodat de boodschap bruggen kan slaan en harten kan raken. Elke verandering, hoe klein of groot ook, begint in onszelf. Je mag me uitnodigen voor een lezing, een manifestatie of een combi workshop/lezing. Je mag me voordragen voor interviews in bladen, op radio en tv en noem maar op.”

Je kunt Yasmin volgen door je aan te melden voor haar blog: www.yasminverschure.nl of via Facebook: https://www.facebook.com/yasmin.verschure?fref=ts

Yasmins YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCYjfFwPjzDXHQ-xMBsCQEZA/featured

Kijk ook naar een hartverwarmend interview met Lilian Ferru: https://www.yasminverschure.nl/blog/2018/10/19/ik-laat-god-interview-lilian-ferru/