De opkomst van het wonder…

Irrationele terugval of bovennatuurlijke wegwijzer?

Vliegende monniken, huilende Mariabeeldjes, plotse verschijningen van heiligen, materialisaties van hosties, lichamen die niet vergaan, de wonden van Christus op handen en voeten, de afdruk van Zijn gelaat op een oeroud linnen doek, leven zonder voeding, immuun voor vuur, heling brengende relieken, spontane genezingen… Het katholieke arsenaal aan wonderen lijkt schier onuitputtelijk. Dat ze plaatsvinden, lijkt wel duidelijk. Maar wat beteken ze nu eigenlijk? Oppervlakkig beschouwd lijkt het goddelijke ons op dergelijke momenten de hand te reiken. Geeft God himself ons soms een seintje dat hij helemaal nog niet dood is, zoals door sommigen beweerd? Of ligt het iets genuanceerder?

Verschijnt Maria daadwerkelijk met lijf en leden aan verbouwereerde gelovigen, vaak kinderen, nu ze volgens het dogma van de kerk (1950) met ‘lichaam en ziel’ rechtstreeks in de hemel opgenomen is? Of steekt er meer achter dergelijke verschijnselen en is op een bepaald niveau niets wat het lijkt? Verwijzen ze soms naar een oneindig menselijk potentieel, zoals bijvoorbeeld Michael Grosso betoogt? Is het, zoals Loesje al zei: ‘Iedereen kan wonderen baren’? Had de Boeddha een punt toen hij stelde dat het enige wonder innerlijke transformatie is?

Kort en goed luidt de vraag of wonderen en verschijningen allemaal van binnenuit ontstaan of dat deze wel degelijk een (semi-)autonoom bestaan los van ons mensen kunnen hebben. Zijn het soms voorbeelden van zogenaamde egregores of mentale krachtvelden, zoals Mike Stavish beweert? Of is er wellicht buitenaardse interventie c.q. manipulatie in het spel, een theorie door Erich von Däniken al in de jaren zeventig geponeerd en nu door iemand als de Italiaanse onderzoeker Cesare Valocchia weer afgestoft?

In deze special (bestel ‘m hier!) gaan we dieper in op wonderen, zonder daarbij een moment het allergrootste wonder uit het oog te verliezen: dat er überhaupt leven is en dat er wezens zijn – wij mensen onder andere – die op dat leven, bijvoorbeeld in een magazine als ParaVisie, kunnen reflecteren.