FOCUS OP GEZONDHEID
Ik ben ingeënt, mijn kinderen zijn ingeënt en zowel mijn vader als mijn zwager – mannen voor wie ik veel respect heb – werk(t)en in de farmaceutische industrie. Ja, het is waar: ik ben een huisartsenzoontje. Trots op ook! En waarom niet? Van mijn vader weet ik het zeker en de verhalen die ik van mijn zwager hoor, bevestigen nog eens het beeld dat veruit de meesten die werkzaam zijn in de farmaceutische industrie oprecht begaan zijn met het lot van de (zieke) mens. Zij hebben en hadden idealen en zweren, ook na zoveel jaar trouwe dienst, passievol de Eed van Hippocrates: ‘Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hun een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen.’
Maar wat in de tijd van Hippocrates nog ondenkbaar was, is nu al jaren gangbaar: gezondheid en zorg als handel. Farmaceuten investeren in onderzoek naar geneesmiddelen en willen dat terugverdienen. Logisch! Maar het liefst honderdvoudig? Voor de industrie als systeem geldt helaas: een gezonde patiënt, is een verloren consument. Of, zoals kankerpatiënt Edwin Stokkink het in het openingsartikel van de komende ParaVisie Magazine stelt: ‘Chronisch zieke patiënten waarvan het leven door symptoombestrijding zo lang mogelijk gerekt kan worden, brengen de meeste euro’s in het laatje.’
‘Voor de industrie als systeem geldt helaas: een gezonde patiënt, is een verloren consument’
Idealiter stimuleert de arts het zelfgenezend vermogen van zijn patiënt (in plaats van, zoals nu vaak, het is slaap sussen daarvan). Idealiter neemt de patiënt op zijn beurt de verantwoordelijkheid voor eigen welzijn (in plaats van, zoals nu vaak, het afschuiven daarvan). In de nieuwe ParaVisie Magazine, die nu in de winkels ligt, staan tal voor voorbeelden, tips en adviezen hoe we de weg naar de natuurlijkheid – onze grootste schat – kunnen hervinden. Met een beetje hulp van onze medische vrienden? Misschien. Maar altijd vanuit onze eigen aangeboren, in wezen onmetelijke, kracht.
Niels Brummelman
Hoofdredacteur
ParaVisie Magazine
