Gehackt door duistere krachten?

In het nieuwe nummer van ParaVisie Magazine een zeer uitgebreid interview met journalist, auteur en vrijdenker Martin Vrijland. Over onder andere Black Lives, LHBTI, transhumanisme, corona en andere virussen. Hij stelt zichzelf even voor: 

“Naar aanleiding van mijn eerste boek De werkelijkheid zoals we die waarnemen ontving ik enkele vragen van de hoofdredacteur van ParaVisie Magazine, die dat boek gelezen had. In dat boek uit november 2019 voorspelde ik al dat er nog een pandemie zou komen om de bevolking tot verplichte vaccinatie te dwingen. Inmiddels zijn we maanden verder en heb ik het boek in een nieuw jasje gestoken, waarbij ik extra inga op de ontwikkelingen rondom het coronavirus.

In het ‘echte leven’ ben ik ooit opgeleid tot ingenieur in de lucht- en ruimtevaarttechniek. Op de middelbare school was ik goed in wis-, natuur en scheikunde en minder in talen vanwege mijn dyslectische neiging. Al met al geeft dat je een goed inzicht in hoe de dingen om ons heen werken. Van kinds af aan heb ik altijd geprogrammeerd, omdat mijn vader een van de eersten was die een computer kocht. Je kent ze wel, de ZX spectrum en de Commodore en daarna steeds weer een nieuwer model. Die ZX spectrum had trouwens al het regenboogsymbool waar ik in mijn boek zo prominent over schrijf en waarover we ook in het interview uitgebreid zullen spreken. Want het is niet zomaar een willekeurig symbool!

Tijdens mijn stage werkte ik onder meer aan de bouw van een vluchtsimulator voor de TU Delft en tijdens mijn afstuderen heb ik gewerkt aan een vluchtsimulatie-programma. Daarin kwam mijn door de jaren heen opgedane kennis van programmeren goed van pas. Ik heb in mijn leven gemerkt dat alles wat je meemaakt op het moment dat het gebeurt nog niet zoveel betekenis lijkt te hebben, terwijl het verderop in je leven ineens heel nuttig blijkt te zijn; zoals in het geval van de door mij beschreven simulatietheorie. In 1996 ging Fokker failliet en besloot ik in de commercie te gaan. Omdat ik tijdens mijn studie naast in de horeca ook bij een PC-bouwer als verkoper werkte, besloot ik in de verkoop van pc- en netwerkproducten te gaan en zo begon ik aan een commerciële loopbaan die als snel uitmondde in mijn eigen bedrijf. Dat is over pieken en dalen gegaan, waarbij ik heb geleerd dat je soms bestolen kunt worden en vervolgens toch je recht kunt halen bij de rechtbank, om vervolgens alsnog je geld niet te krijgen. De lessen des levens.

Al met al belandde ik zo van de ene commerciële baan in de andere en kwam ik steeds ‘hogerop’. Daarbij heb ik aan verschillende branches mogen proeven, waaronder de telecom. Uiteindelijk besloot ik in november 2012 dat het genoeg was met alleen maar geld verdienen, reizen, leaseauto’s en maatwerkpakken en zo begon het avontuur van het schrijven. Op de vraag hoe ik mijn kennis vergaard heb, kan ik slechts antwoorden dat alle kennis die we nodig hebben in feite al in ons origineel bewustzijn zit. Dit komt later in het interview nog nader aan de orde.”

Martin gelooft dat wij leven in een bewust gecreëerde simulatie. Een schijnwerkelijkheid, door hem ook wel het virussysteem genoemd, om ons mensen gevangen in te houden. Een beetje vergelijkbaar met een computergame als de Sims. Terwijl mensen denken de poppetjes op het scherm te zijn (de Sims-personages of -avatars) of zich daar althans in hoge mate mee identificeren, zijn we in werkelijkheid degenen die voor het scherm zitten met een joystick en/of toetsenbord. De mensen die zich daarvan bewust zijn, noemt Martin ‘originele geesten’ of ‘Playing Characters’. Maar er zijn volgens hem ook ‘onbezielde mensen’ of ‘Non Playing Characters’. Hoe herkennen wij hen? 

Martin: “Het in mijn boek beschreven principe van de Non Playing Characters (NPC’s) verwijst naar diezelfde term uit de game-wereld (hoewel ik zelf geen games speel, want ik vind deze ‘game’ al spannend genoeg!). Als je bijvoorbeeld de film Inception gezien hebt, kun je je wellicht een voorstelling maken van simulaties in simulaties. Ik wil het niet te ingewikkeld maken, maar dat is waarschijnlijk de situatie waarin we zitten, waarbij die gelaagdheid benut kan worden voor de reïncarnatie-cyclus. Maar laten we het eenvoudig houden.

Je herkent een NPC alleen als je zelf geen NPC bent. Dat zou in deze huidige tijd van ‘institutioneel racisme’ een beetje hautain over kunnen komen of kunnen worden vertaald als nieuw soort übermensch gedachtegoed, maar dat is niet het uitgangspunt. Het gaat om de vraag of je bezield bent of niet. Ik stel altijd de volgende vraag aan mensen om te ontdekken met wie ik te maken heb. Denk maar eens over die vraag na: ‘Wie zie je als je in de spiegel kijkt?’ Het antwoord ga ik hier niet geven, want het Artificial Intelligence systeem dat deze realiteit runt, leert telkens bij en zal zo proberen ons in de maling te nemen met een gekopieerd ‘antwoord’. Maar het komt erop neer dat wanneer je jezelf (terug)herkent – je herinnert dat je de originele speler bent – je de NPC’s onmiddellijk herkent. Zij hoeven helemaal niet gevoelloos over te komen, het programma is immers voldoende geavanceerd om ook dergelijke karaktertrekken te simuleren. Feitelijk hebben we in het geval van NPC’s te maken met mensen die geen draadloze verbinding hebben met een originele bewustzijnsvorm.”

Lees het hele, 7-pagina interview met Martin in de nieuwste ParaVisie Magazine. Bestel hier of abonneer je daar!