Het levenspad
Er wordt vaak gedacht: ‘Dit is mijn levenspad, dat ligt al voor me klaar. Het kan niet anders gaan dan zoals het gaat, het gaat dus exact zoals het leven het wil. Ik kan daar niets aan doen’. Maar is dat ook echt zo? Ja en nee.
Is er wel een pad? Ja, er is een pad, maar dat ligt niet reeds voor je uitgelegd. Als je achter je kijkt zou je – als je dat wilt – ‘een denkbeeldig pad’ kunnen zien. Dat is je verleden, waarin onder meer je overtuigingen en pijnlichaam van dit leven zijn opgebouwd. Wie je nu bent, is opgebouwd in je verleden. Voor je ligt echter nog niets, daar is alleen lege ruimte. Je plaveit dát denkbeeldige pad zelf op elk moment van de dag.
Stel je een tekening voor van iemand die een hele stapel tapijttegels bij zich heeft. Telkens legt hij er eentje voor zich uit, zodat hij daar op kan stappen. Er lígt dus nog geen pad voor hem, hij legt het zélf. In het Nu. Ja, zelfs op het moment dat je dit leest! Lees je door of stop je met lezen?
Ondanks dat het in het leven niet anders kan gaan dan zoals het gaat, heb je wel degelijk de keuze om links- of rechtsaf te slaan. Dat wil zeggen: als je bewust(er) wordt of bent. Ben je nog onbewust, dan heb je geen keuze; dan ‘overkomt’ alles je, leef je vaker met ‘problemen’ en pijn op je pad, die niet te voorkomen zijn en jou tot een slachtoffer maken. Je bepaalt je keuze voor links- of rechtsaf (of gewoon rechtdoor, dat kan natuurlijk ook) op je mate van bewustzijn, wat wil zeggen: in hoeverre ben je al in staat om overgave aan het Hier en Nu te beleven, het enige wat je in je leven ooit zal hebben?
Ben je bewust, dan leg je je tegel vaker neer op een stabiele ondergrond. Dat wil niet zeggen dat die ondergrond soms ook niet wat ongelijk of wiebelig is. Maar je bent als bewust persoon dan wel altijd in staat om vanuit krachtig bewustzijn te reageren op de shaky uitdagingen die op je pad komen, zodat je toch overeind blijft of niet al te hard valt.
Onbewuste mensen hebben geen keuze, ‘gooien’ de tegel gewoon achteloos ergens neer, zonder na te denken. Daar kunnen ze overigens niets aan doen, er valt hen dus niets kwalijk te nemen. ‘De wind’, die alle kanten op waait, bepaalt dan vaak wel waar de tegel neerkomt. Dat kan soms een stabiele ondergrond zijn, maar veel vaker valt hij dan op spreekwoordelijk drijfzand, zodat de bewandelaar van dit pad in de aarde zakt en er een enorme strijd zal ontstaan om er weer uit te komen, met veel pijn tot gevolg. Pijn die voorkomen had kunnen worden als de tegel bewust(er) zou zijn neergelegd.
Word je dus bewust van het mechanisme van ‘je eigen pad’ en je leven en dat van je medemens zal een stukje lichter worden. Ik wens je veel succes en plezier bij het betegelen van ‘je eigen pad’.
Fred Louter, auteur & bewustzijnscoach
