Patrick zweert trouw

In het boek Ik zweer trouw van Michiel van der Pols komen mensen aan het woord die vastliepen in een hoog-risico beroep. Onder hen Patrick Scholten. Een bijzonder ‘geval’, aangezien hij ook nog eens een paranormale aanleg heeft. Patrick: “Op zeer jonge leeftijd ervaarde ik al dat er meer moest zijn tussen hemel en aarde, doordat ik met mijn overleden oma kon communiceren. In die tijd was het echter helemaal niet normaal om daarover te spreken en ik werd dan ook naar de psychiatrische dagopvang gebracht door mijn moeder. Er gebeurde vaker dingen in mijn leven waarbij mijn ouders, leraren op school en de trainers bij de sportvereniging mij in eerste instantie niet geloofden of vonden dat ik mij niet moest aanstellen. Dat ‘bijzondere gedrag’ werd niet getolereerd en huilen was voor mietjes. Ik was immers een jongen en moest mezelf maar vermannen, uit die fantasiewereld blijven en mijn emoties doorslikken.

“Huilen was voor mietjes”

In de loop der jaren leerde ik onwijs goed om me aan te passen en daardoor liet ik alleen maar gewenst gedrag zien. Ik wilde natuurlijk niet wéér weggebracht worden en wilde gewoon meedoen met de rest. Nu ik erop terugkijk, was mijn leven één grote poppenkastvoorstelling geworden. De authentieke IK was ver te zoeken. Ik had in de weekenden genoeg afleiding door onder andere hardcore houseparty’s te bezoeken. Ook tijdens mijn carrière bij de Landmacht lukte dat. Van 2000 t/m 2009 was ik hier in dienst en ben ik drie keer op uitzending, naar zowel Bosnië en als Afghanistan, geweest. Binnen de cultuur bij de Landmacht was geen plaats voor mijn bijzondere gaven en mijn andere kijk op de wereld, hierdoor werd het houden van een poppenkastvoorstelling nog meer gestimuleerd. Wanneer ik daar het ‘bijzondere gedrag’ zou tonen, zou mij dat duur komen te staan.

“Mijn leven was één grote poppenkastvoorstelling”

Maar ook gebeurde het meerdere keren dat het fout ging tijdens liefdesrelaties en kreeg ik veel ‘foute’ vriendschappen die niet altijd het beste met mij voor hadden. Mijn verlangen om ergens bij te horen of om niet alleen te zijn was onwijs groot en sterk. Ik stelde dit boven het gevoel waar ik echt naar verlangde: geaccepteerd te worden voor wie ik echt was. Op een gegeven moment kon ik het niet meer volhouden. Ik werd vaker geconfronteerd met het zien van entiteiten, had last van gevoelens die ik oppikte van andere mensen, ik wist vaak precies dat er iets was gebeurd op een bepaalde locatie, maar ik kon dat met niemand delen. Het feit dat ik mezelf niet kon en mocht zijn, begon steeds meer aan me te knagen. Ik wist eigenlijk niet eens meer wie ik zelf was of waar ik blij van werd. Daarom koos ik ervoor om ontslag te nemen bij de Landmacht.

“Ik kon het gewoon niet meer volhouden”

Ik ging mijn gaven omarmen, volgde diverse trainingen op persoonlijk en spiritueel gebied zodat ik mijzelf en de wereld om mij heen beter kon begrijpen. Ik kwam erachter dat ik haarfijn kon aanvoelen waar mensen mee zaten en dat ik daarmee mensen nog beter kon ondersteunen. Door al de trainingen en opleidingen te volgen, kwam ik steeds dichter bij mezelf, ik werd weer mijn authentieke zelf. En nu voel ik mezelf vrij. Ik doe wat ik wil en waar ik blij van word. Ik pas me niet meer aan voor andere mensen. Dit geeft mij zoveel rust. Omdat ik m’n eigen authentieke zelf ben, hoef ik ook geen rekening meer te houden met hoe ik mijzelf bij onbekenden, bij vrienden of bij klanten moet gedragen. Ik ben gewoon mezelf en mensen voelen en waarderen dat.

“Ik pas me niet meer voor anderen aan”

Verder omschrijf mezelf als authentiek, open minded, zeer intuïtief, maar ook nuchter en down to earth. Mijn verleden heeft me gevormd tot de man die ik nu ben en daar ben ik dankbaar voor. Met de gaven die ik bij defensie jarenlang onderdrukte, help ik nu anderen mannen, waaronder (ex-)militairen, om zichzelf weer terug te vinden. Dat doe ik op een diepgaande, maar nuchtere manier die veel mannen aanspreekt. Door mijn eigen levenservaring sta ik volledig open voor wat jouw verhaal ook is. Ik weet hoe pijnlijk het leven kan zijn, én geloof dat gebeurtenissen je sterker kunnen maken. Tijdens een sessie pas ik uiteraard professionele methoden toe, maar daarnaast vertrouw ik ook op mijn scherpe intuïtie. Zo weet ik al snel waar de échte fysieke of mentale pijn zit en wat er nodig is om het op te lossen.”

Tekst: Patrick Scholten (www.innermagic.nu)