Wat bezielt hen?
Jeffrey Dahmer, over wie momenteel meerdere series op Netflix staan, boorde ooit gaten in de hoofden van zijn (levende) slachtoffers waarin hij zoutzuur goot in de hoop van hen zombies zonder eigen wil te maken die al zijn (seksuele) verzoeken zonder klagen zouden inwilligen. Het lukte hem niet.
De vraag is wat dergelijke personen werkelijk drijft, een vraag die ook centraal staat in de serie “Monster: The Jeffrey Dahmer Story”. Een jammerlijke titel, want monsters zijn seriemoordenaars niet. Het zijn mensen die monsterlijke daden verrichten. Wanneer we hen als monsters labelen, kiezen we voor de makkelijke uitweg. We plaatsen ze buiten de menselijke soort, terwijl ze daar ontegenzeggelijk een product van zijn. Het lijkt ons van de verplichting te ontslaan om naar hun motieven op zoek te gaan. Naar de werkelijke redenen waarom zij dood en verderf zaaien.
Is het de op z’n zachtst gezegd moeilijke jeugd? Is het de absentie van een vader of moeder, of het constante geruzie tussen hen? Is het een aangeboren hersenafwijking? Is het de alcohol, zijn het de drugs? Of zorgen dergelijke omstandigheden er alleen maar voor dat deze mensen openstaan voor kwalijke invloeden van buitenaf? Ongeziene invloeden wellicht?
Want waarom beweren moordenaars toch zo vaak door ‘stemmen’ tot hun daden te zijn aangezet? Zijn het soms de stemmen van onstoffelijke entiteiten die, nu ze dat zelf niet meer kunnen, stoffelijke wezens als de mens tot illegaliteit aanzetten? Of is het soms de stem van het collectief? De boze gedachten van ons allen, die als een stormwolk over de aarde trekken en op weg zijn naar een gewillig slachtoffer om zich via hem of haar tot uiting te brengen? En in hoeverre zijn (serie)moordenaars dan verantwoordelijk voor hun daden? Treft ons allen in meer of mindere mate blaam?
Interessante materie, zo vond ik als jonge jongen al. Onlangs schreef ik er nog over. Het artikel vind je hier: 3_ParaVisie_Mrt_2020_Wat_bezielt_hen (1)
